Κείμενο Διαμαρτυρίας

Σήμερα έχουμε το "ραντεβού" με τον κύριο Στυλιανίδη, οποίος ανακάλυψε την κρίση ξαφνικά και θέλει προφανώς να μας διαφωτίσει. Και μάλιστα θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα για την κρίση στη Ροδόπη. Και διερωτώμαι λοιπόν:

·        Πώς μπορεί ο κύριος Στυλιανίδης να γνωρίζει τι σημαίνει κρίση;

·        Τι μισθό παίρνει ο κύριος Στυλιανίδης και πόσα χρωστάει σε δάνεια;

·        Πόσο πληρώνει από την τσέπη του σε βενζίνη για να πηγαινοέρχεται στην Αθήνα και πόσο του κοστίζουν τα διόδια;      

·        Τον έχουν ρωτήσει ποτέ τα παιδιά του: γιατί δεν πήγαμε αυτό το μήνα στο κολυμβητήριο; κι εκείνος να απαντήσει: γιατί αυτό το μήνα δεν μας έφτασαν τα λεφτά;

·        Έχει νιώσει ποτέ την αγωνία του να μην ξέρεις πότε θα βρεις δουλειά και πώς θα καταφέρεις να βγάλεις τον μήνα;

·        Τώρα, που είναι στην Κομοτηνή, έκανε καμιά βόλτα να μετρήσει πόσα μαγαζιά έχουν παραμείνει ανοιχτά;

·        Πόσες φορές την ημέρα χτυπάει το τηλέφωνό του και είναι από την τράπεζα επειδή έχει διαμαρτυρηθεί η επιταγή του ή επειδή έχει μήνες να πληρωθεί το στεγαστικό του;

·        Όταν έρθουν τα Χριστούγεννα, θα έρθει ο Αϊ Βασίλης στο σπίτι του για να αφήσει δώρα στα παιδιά του;

·        Κι αν κάποια στιγμή τα παιδιά του τον ρωτήσουν: "Τι έκανες μπαμπά γι' αυτή τη χώρα και τους πολίτες της" τι θα τους απαντήσει; Ότι έφτιαξε ένα σιδηρόδρομο για Κομοτηνή - Ξάνθη, ο οποίος δεν χρειαζόταν και το αποτέλεσμα ήταν να χάσουμε και το intercity; Ή ότι έφτιαξε ένα ΜΕΓΑΡΟ στην Κομοτηνή γιατί ο Κομοτηναίος μέσα στην κρίση χρειάζεται ένα μέγαρο για να ξεχνάει τον καημό του;

Σήμερα εγώ θα είμαι στο εργατικό κέντρο γιατί έχει την ομιλία του στις 20:00, αλλά δεν θα είμαι εκεί για να τον ακούσω.

Δεν έχει κάτι να μου πει.

Δεν έχει τίποτε να πει.

Ήρθε για να μετρήσει ψήφους

Θα είμαι εκεί λοιπόν γιατί θέλω να μάθει ότι υπάρχω.

Θέλω να μάθει ότι αντιδρώ.

Και θέλω να ξέρει αυτός και όλοι οι άλλοι που μας έχουν φτάσει ως εδώ, πως δεν τρώω κουτόχορτο. Κι αν όλοι αυτοί μας θέλουν σκυμμένους και πεσμένους στα γόνατα, πρέπει να καταλάβουν πως η φύση του ανθρώπου είναι να στέκεται όρθιος. Και κάποια στιγμή θα σηκωθεί και θα τους κοιτάξει κατάματα. Κι εκείνη τη στιγμή όλα θα αλλάξουν.